Ada seorang manusia, biasa ribut-ribut, biasa huru-hara, hilang arah seketika, lepas tu dia kembali pulih sedia asal, biasa goyang-goyang, orang tidur dia bangun, orang bangun dia tidur.
Pusing-pusing dunia, memang jauh perjalanan, memang nampak gah di mata orang, tapi yang asalnya sebenar hilang punca, tak tahu kemana, tapi masih mahu kekal di atas,
Rosak-rosak pun cuba juga, hilang punca pun tak akan lena, tapi dia cuba, cuba untuk terus kaya, kadang-kadang, benda asas pun dia lupa,
Manusia semakin berusia, tapi masih hilang punca.

No comments:
Post a Comment